Βιβλια - ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΑΝΤΡΕΑ ΦΡΑΓΚΙΑ

Βιβλια

"Ένα έργο δεν είναι ποτέ άθροισμα θετικών ιδιοτήτων. Ίσως να είναι άθροισμα αδυναμιών, από τις οποίες μπορεί να παραχθεί ένα πολύ σημαντικό κείμενο. Όπως για παράδειγμα, μπορούμε να πούμε ότι ο Κάφκα αγωνιούσε που δεν κατόρθωνε να γράψει ένα κλασικού τύπου μυθιστόρημα. Και, υποθετικώς, πιεζόταν από αυτή την αδυναμία του. Ευτυχώς όμως η «αδυναμία» του άνοιξε ένα τρόπο άλλης σύνθεσης και άλλης γραφής. Όπως ο Ντοστογιέφσκι, ο οποίος μάλλον περιφρονούσε την ιδέα της επιμελημένης γραφής. Το έργο γεννιέται στην πορεία του και στην ολοκλήρωσή του. Κάθε φορά νομίζω ότι το ίδιο το έργο, η ίδια η κινητήρια δύναμη που το γεννά, προσδιορίζει και τον τρόπο της γραφής του".
Ο μονόλογος του Ανδρέα Φραγκιά, διασώζοντας το άρωμα της προφορικής εξομολόγησης, φωτίζει εξίσου τον συγγραφέα και τον άνθρωπο. Θεματικές εμμονές, τεχνοτροπικά γνωρίσματα, βιογραφικές λεπτομέρειες, ηθικές και ιδεολογικές συντεταγμένες διασταυρώνονται αρμονικά. Αθέατος συνομιλητής ο πεζογράφος και κριτικός λογοτεχνίας Μισέλ Φάις, ο οποίος ανέσυρε από το αρχείο του αυτήν την ανέκδοτη «συνέντευξη» με τον δημιουργό του «Λοιμού». Το έργο του Φραγκιά μάς το συστήνει με τον πρόλογό του ο κριτικός λογοτεχνίας Βαγγέλης Χατζηβασιλείου. Το παρόν τομίδιο εγκαινιάζει τη σειρά «Μονόλογοι».